Το 2010 είναι παγκόσμιο έτος κατά της φτώχιας και του αποκλεισμού. Μία από τις ωραιότερες πρακτικές του καπιταλισμού που προκαλεί ασταμάτητο γέλιο είναι η θέσπισης μίας τέτοιας «γιορτής». Οι ταγοί του νεοφιλελευθερισμού μας καλούν να πολεμήσουμε τη φτώχια.
Το πιο μοιραίο αποτέλεσμα του παγκόσμιου θριάμβου της νεωτερικότητας είναι η οξεία κρίση της βιομηχανίας αποκομιδής των «ανθρώπινων αποβλήτων» . Ο αριθμός των ανθρώπων τους οποίους ο καπιταλισμός καθιστά περιττούς , αυξάνεται ασταμάτητα και σήμερα κοντεύει να ξεπεράσει την ικανότητα διαχείρισης του πλανήτη . Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος ο καπιταλισμός να πνιγεί στα απόβλητα που ο ίδιος παράγει . Δείχνει πως πλέον δεν μπορεί να τα αφομοιώσει αλλά , δυστυχώς γι’ αυτόν , ούτε να τα εξαφανίσει . Η «τοξικότητα» των αποβλήτων συνεχώς μεγαλώνει και φαίνεται πως θα καταστρέψει τον καπιταλισμό . «Φαίνεται» , όμως , δεν είναι σίγουρο . Ακόμα δεν έχουμε αρχίσει να βλέπουμε ή να αντιλαμβανόμαστε τις μακροπρόθεσμες συνέπειες από τις αυξανόμενες μάζες των ανθρώπινων αποβλήτων στις πολιτικές και κοινωνικές ισορροπίες της συνύπαρξης των ανθρώπων σε πλανητικό επίπεδο .
Η νέα «πληρότητα» του πλανήτη έχει δύο άμεσες συνέπειες : δεν μπορεί να απορροφήσει το πλεόνασμα που αποτελείται από τον περίσσιο , υπεράριθμο , περιττό πληθυσμό , αυτούς που απορροφήθηκαν από την αγορά εργασίας και της στοχευμένης στην αγορά οικονομίας , αλλά ξεπερνούν τους «μηχανισμούς ανακύκλωσης» . Η δεύτερη συνέπεια είναι η εξάλειψη των «κενών» ή «έρημων εδαφών» στα οποία κάποτε εναπόθετε ο καπιταλισμός τα απόβλητά του . Τα εδάφη αυτά δεν υπάρχουν πλέον , ή , είναι ελάχιστα . Οι περιττοί άνθρωποι σήμερα παράγονται σε μαζική κλίμακα σε όλες τις περιοχές του πλανήτη , ενώ κάποτε αυτό δεν γινόταν .
Η σημερινή κοινωνία δημιουργεί έναν «περίφρακτο χώρο» εντός του οποίου επιδιώκονται η οικονομική και κοινωνική ισορροπία . Οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αφομοιωθούν στις δομές της «κανονικής» ζωής και να γίνουν «χρήσιμα» μέλη της κοινωνίας , απομακρύνονται και μεταφέρονται εκτός του περίφρακτου χώρου . Όσοι καταφέρνουν να ξεφύγουν από τη μεταφορά , μαρκάρονται για να χρησιμοποιηθούν για ανακύκλωση ή αποκατάσταση . Βρίσκονται σε μία προσωρινή κατάσταση ανωμαλίας η οποία αξιώνει θεραπεία κινητοποιώντας την απαραίτητη θεραπευτική αγωγή . Είναι ο λεγόμενος «εφεδρικός στρατός» εργασίας που πρέπει να διατηρείται σε φόρμα ώστε να επιστρέψει σε «κανονικές» λειτουργίες , όταν θα χρειασθεί . Γιατί θα χρειασθεί!! Η κατάταξη στην κατηγορία του απόβλητου δεν παραμένει ποτέ μία αθλιότητα περιορισμένη σε ένα σχετικά μικρό μέρος του πληθυσμού . Είναι μία δυνητική προοπτική για τον καθένα . Γίνεται το ένα από τα δύο άκρα μεταξύ των οποίων η παρούσα και μέλλουσα κοινωνική θέση του καθενός «πηγαινοέρχεται» .
Η πιο ανθούσα βιομηχανία στις χώρες που δόλια και παραπλανητικά αποκαλούνται «αναπτυσσόμενες» , είναι η μαζική παραγωγή προσφύγων . Οι φυλετικοί πόλεμοι , ο πολλαπλασιασμός των αντάρτικων στρατών , οι ληστρικές συμμορίες εμπόρων ναρκωτικών που μεταμφιέζονται σε αγωνιστές της ελευθερίας και της δημοκρατίας υπό τη σημαία των ΗΠΑ και όχι μόνο (Αφγανιστάν , Κολομβία κλπ) εξαλείφουν εύκολα μεγάλο πληθυσμιακό πλεόνασμα , κυρίως τους νέους που είναι δύσκολο να απασχοληθούν , παραμένοντας εγκλωβισμένοι και αποκλεισμένοι από κάθε προοπτική . Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν κυνηγηθεί , δολοφονηθεί και εκδιωχθεί από τα σπίτια τους στο όνομα της δημοκρατίας ή της ελευθερίας .
Υπάρχει όμως και η πεφωτισμένη Δύση , η πεμπτουσία του ψεύδους και της υποκρισίας . Από τη μία πλευρά αρνείται να αναλάβει μέρος της προσπάθειας για τη «διάθεση και ανακύκλωση των αποβλήτων» , από την άλλη κάνει τα πάντα για να ενισχύσει την παραγωγή τους . Το κάνει άμεσα με το να διεξάγει παγκοσμιοποιητικούς πολέμους , αποσταθεροποιώντας όλο και πιο πολλές κοινωνίες . Οι νεογεννίτσαροι με τα πτυχία από το Χάρβαντ , το Γεηλ και το Λόντον σκουλ οφ οικονόμικς , (I elliniki apodosi diki mou) έστησαν την ΕΟΚ , συρρικνώνοντας συνεχώς τον αγροτικό πληθυσμό ώστε να τον μετατρέψουν σιγά-σιγά σε εφεδρικό στρατό εργασίας . Αυτό φυσικά το πέτυχαν με τη σύμφωνη γνώμη των κυβερνήσεων , αφού οι τελευταίες αποδέχθηκαν μόνο οικονομική ένωση και όχι πολιτική .
Οι μετανάστες πλέον κυκλοφορούν στους ίδιους δρόμους με αυτούς που διέσχιζε παλιότερα ο πλεονασματικός πληθυσμός . Μόνο που τώρα δεν μπορείς να ξεχωρίσεις παρά μόνο με το χρώμα του δέρματος το ποιος είναι πραγματικός μετανάστης και ποιος είναι απόβλητο . Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά γιατί οι μετανάστες είναι απόβλητα και τα απόβλητα είναι μετανάστες στην ίδια τους τη χώρα . Είναι όλοι τους πρόσφυγες ανεξαρτήτου χρώματος ή εθνικότητας . Στα κέντρα διανομής συσσιτίου πηγαίνουν όλοι . Η πείνα δεν κάνει διακρίσεις . Όλοι τους είναι επί της ουσίας απάτριδες , αλλά όχι με την τρέχουσα έννοια . Με μία διαφορετική : με την απροσδιόριστη παρουσία μιας κρατικής εξουσίας στην οποία δεν μπορούν να δηλώσουν την πολιτική τους ιδιότητα . Είναι hors du nomos δηλαδή έξω από το νόμο . Όχι το νόμο της χώρας που κατοικούν ή μιας άλλης χώρας αλλά έξω από αυτόν κάθε αυτό το νόμο . Βρίσκονται σε μία συνεχή κατάσταση «αμφίσημης ολίσθησης» - όρος του Michel Agier – χωρίς να γνωρίζουν αν αυτό είναι περαστικό ή μόνιμο . Κινούνται στα μονοπάτια μιας διαδρομής που δεν ολοκληρώνεται ποτέ γιατί απλά ο προορισμός τους είναι πάντα ασαφής . Δεν υπάρχει γι’ αυτούς ο «τελικός προορισμός» .Από τη στιγμή που είσαι πρόσφυγας , είσαι για πάντα !!
«Εμείς» που είμαστε έξω από αυτό , έχουμε τη δουλίτσα μας και τον καναπέ από τον οποίο μπορούμε να βλέπουμε κάθε βράδυ τους ίδιους παπαγάλους των ΜΜΕ στα δελτία των οκτώ , επικροτούμε τις ανθρωπιστικές οργανώσεις που βοηθούν όλα τα απόβλητα , εσωτερικά και εξωτερικά . Μία επινόηση καλά σχεδιασμένη να ξεφορτώνει και να διαλύει το άγχος του υπόλοιπου κόσμου , να συγχωρεί την ενοχή και να κατευνάζει τις τύψεις των θεατών αλλά και να προκαλεί τη διάχυση του αισθήματος του επείγοντος και του φόβου των απρόοπτων εξελίξεων . Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις πετυχαίνουν το ιδεώδες ασυμβίβαστο : την έντονη επιθυμία να ξεφορτωθούμε τα ανθρώπινα απόβλητα με την ικανοποίηση της οδυνηρής επιθυμίας της ηθικής ορθότητας . Επουλώνουμε έτσι την ένοχη συνείδηση που προκαλείται από τα δεινά του καταραμένου τμήματος της ανθρωπότητας .
Δεν έχει καμία σημασία αν είσαι άνεργος , εσωτερικός μετανάστης ή πρόσφυγας . Στην πραγματικότητα είσαι «κοινωνικό απόβλητο» εξαιτίας κυρίως του απόλυτου οικονομικού αναγωγισμού που διέπει τις σημερινές κοινωνίες . Είσαι χρήσιμος στη κοινωνία μόνο αν προσφέρεις οικονομικά . Οτιδήποτε άλλο δεν μετράει . Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε είναι πως αύριο το πρωί μπορεί εμείς να βρισκόμαστε στην ίδια θέση , άνθρωποι χωρίς σκοπό ή στόχο . Σκοπός και στόχος που ορίζονται απόλυτα από την κοινωνία με βάση την «αξία» της πράξης μας
