Σήμερα Κυριακή 21Μαρτίου 2009 , διάβασα μία δημοσκόπηση στο “Θέμα” , που την περίμενα εδώ και αρκετό καιρό . Από τον Φεβρουάριο για να είμαι ειλικρινής .Σε αυτή τη δημοσκόπηση αναφέρεται πως η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων τάσσεται υπέρ :
1. των μέτρων που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την καταπολέμηση της βίας ,των κουκουλοφόρων δηλαδή ,
2. να διώξουμε όλους τους μετανάστες από την πατρίδα μας και
3. Να αλλάξει ο νόμος για το άσυλο , κάτι που αποτελεί και τον διακαή πόθο του κακόμοιρου του Πρετεντέρη .
Οφείλω να δώσω δημόσια συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για αυτό το εξαιρετικό επίτευγμα . Με δεδομένο το ότι οι περισσότεροι θεωρούν Νο 1 απειλή , απέναντι στην πορεία της ζωής τους , αυτή τη στιγμή τη βία και όχι την οικονομική κρίση , τα συγχαρητήρια μου πρέπει να είναι , και είναι , διπλά και τρίπδιπλα .
Όλες οι εξουσίες παντού και πάντα έπρεπε να ανακαλύψουν ή να εφεύρουν έναν φόβο προκειμένου να ελέγχουν τους ανθρώπους όσο το δυνατό περισσότερο . Ο φόβος , είτε προέρχεται από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό , έχει στόχο να αποπροσανατολίσει το κοινό και να στρέψει το ενδιαφέρον του σε μη ουσιώδεις για την πορεία της ζωής του καταστάσεις . Όταν δε , παρουσιάζεται ως “ανεξέλεγκτος” η επιρροή του στις ανθρώπινες μάζες είναι ακόμα μεγαλύτερη . Η προσπάθεια των κυβερνήσεων επικεντρώνεται στην “κοινωνική αναδιανομή” του φόβου και όχι στην μείωση του όγκου του , ανεξάρτητα από το αν ο φόβος είναι φυσικής ή τεχνητής προέλευσης .
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το ότι η κατάσταση με τους “κουκουλοφόρους” παρουσιάζεται ως “ανεξέλεγκτη” από την κυβέρνηση με το να μην επεμβαίνει ποτέ η αστυνομία έχοντας διάφορα προσχήματα στο “οπλοστάσιό” της όπως η έλλειψη εκπαίδευσης , οι χαμηλοί τους μισθοί , ή ανικανότητα των ηγετικών της στελεχών να θέσουν σε εφαρμογή κάποιο “σχέδιο” κλπ .
Η ίδια ακριβώς μεθοδολογία ακολουθείται και για τους μετανάστες . Παρουσιάζονται ως ένα μόνιμο πρόβλημα , άσχετα με το ότι ποτέ η κυβέρνηση αυτή ή κάποια άλλη δεν φρόντισε να δημιουργήσει νόμους που να παρέχουν ένα είδος κοινωνικής προστασίας στους μετανάστες , ακόμα και αν είναι λαθραίοι , ή να φροντίσει τουλάχιστον να μην εργάζονται παράνομα .
Όσο για το πανεπιστημιακό άσυλο , το μόνο που χρειάζεται είναι να εφαρμοσθεί ο υπάρχων νόμος που επιτρέπει την είσοδο της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο με την σύμφωνη γνώμη του πρύτανη , όταν αποδεδειγμένα εντός του τελούνται πράξεις οι οποίες διώκονται ποινικά .
Τα πραγματικά αίτια συνεπώς , εντοπίζονται στην ανικανότητα των κυβερνήσεων να διαχειρισθούν τέτοιες καταστάσεις , ή μήπως η ύπαρξη τέτοιων καταστάσεων τις βολεύει πραγματικά ; Ακόμα ένα ερώτημα γεννάται όμως εξαιτίας της έξαρσης που έχει η βία τους τελευταίους τρεις μήνες : μήπως η έξαρση αυτή οφείλεται σε πραγματικά κοινωνικά αίτια και δεν είναι ένα κυβερνητικό κατασκεύασμα ; Γιατί παρά την αποδεδειγμένη πλέον παρουσία αστυνομικών ανάμεσα στους κουκουλοφόρους κατά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου , τίποτε δεν ακυρώνει το αυθόρμητο της εξέγερσης , αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι .
Όπως και να χει , η κυβέρνηση κατάφερε να πείσει τους πολίτες της , πως το αποτέλεσμα της πολιτικής της (έξαρση βίας) είναι το αίτιο της απραξίας της (ανικανότητα) , ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο . Η “εσκεμμένη ανικανότητα” των κυβερνήσεων διαχρονικά οδήγησε στην ύπαρξη κοινωνικών ομάδων που για το μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποτελούν ένα είδος “βρωμιάς” που πρέπει να καθαρίσουμε , σύμφωνα με λεγόμενα δημοσιογράφων . Να καθαρίσουμε αφού πρώτα δημιουργήσουμε κοινωνικές ομάδες αποκλεισμένων , που συνήθως αποτελούν το ένα τρίτο του πληθυσμού . Εξάλλου , δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι κυβερνήσεις στοχεύουν πάντα στο να κρατούν απομονωμένο το ένα τρίτο του πληθυσμού προκειμένου τα υπόλοιπα δύο τρίτα να ελέγχονται καλύτερα .
Καλό είναι να μην θυσιάζουμε την ελευθερία μας για περισσότερη ασφάλεια , όπως προσπαθεί η κυβέρνηση να μας παροτρύνει . Το πρόβλημα της βίας είναι δημιούργημα των κυβερνήσεων , άλλοτε εσκεμμένο και άλλοτε εξαιτίας της πολιτικής τους που εξυπηρετεί συμφέροντα λίγων και εκλεκτών .
Θα επανέλθω με το πρόβλημα της “καθαρότητας” .
1. των μέτρων που εξήγγειλε η κυβέρνηση για την καταπολέμηση της βίας ,των κουκουλοφόρων δηλαδή ,
2. να διώξουμε όλους τους μετανάστες από την πατρίδα μας και
3. Να αλλάξει ο νόμος για το άσυλο , κάτι που αποτελεί και τον διακαή πόθο του κακόμοιρου του Πρετεντέρη .
Οφείλω να δώσω δημόσια συγχαρητήρια στην κυβέρνηση για αυτό το εξαιρετικό επίτευγμα . Με δεδομένο το ότι οι περισσότεροι θεωρούν Νο 1 απειλή , απέναντι στην πορεία της ζωής τους , αυτή τη στιγμή τη βία και όχι την οικονομική κρίση , τα συγχαρητήρια μου πρέπει να είναι , και είναι , διπλά και τρίπδιπλα .
Όλες οι εξουσίες παντού και πάντα έπρεπε να ανακαλύψουν ή να εφεύρουν έναν φόβο προκειμένου να ελέγχουν τους ανθρώπους όσο το δυνατό περισσότερο . Ο φόβος , είτε προέρχεται από το εσωτερικό είτε από το εξωτερικό , έχει στόχο να αποπροσανατολίσει το κοινό και να στρέψει το ενδιαφέρον του σε μη ουσιώδεις για την πορεία της ζωής του καταστάσεις . Όταν δε , παρουσιάζεται ως “ανεξέλεγκτος” η επιρροή του στις ανθρώπινες μάζες είναι ακόμα μεγαλύτερη . Η προσπάθεια των κυβερνήσεων επικεντρώνεται στην “κοινωνική αναδιανομή” του φόβου και όχι στην μείωση του όγκου του , ανεξάρτητα από το αν ο φόβος είναι φυσικής ή τεχνητής προέλευσης .
Δεν πρέπει να μας διαφεύγει το ότι η κατάσταση με τους “κουκουλοφόρους” παρουσιάζεται ως “ανεξέλεγκτη” από την κυβέρνηση με το να μην επεμβαίνει ποτέ η αστυνομία έχοντας διάφορα προσχήματα στο “οπλοστάσιό” της όπως η έλλειψη εκπαίδευσης , οι χαμηλοί τους μισθοί , ή ανικανότητα των ηγετικών της στελεχών να θέσουν σε εφαρμογή κάποιο “σχέδιο” κλπ .
Η ίδια ακριβώς μεθοδολογία ακολουθείται και για τους μετανάστες . Παρουσιάζονται ως ένα μόνιμο πρόβλημα , άσχετα με το ότι ποτέ η κυβέρνηση αυτή ή κάποια άλλη δεν φρόντισε να δημιουργήσει νόμους που να παρέχουν ένα είδος κοινωνικής προστασίας στους μετανάστες , ακόμα και αν είναι λαθραίοι , ή να φροντίσει τουλάχιστον να μην εργάζονται παράνομα .
Όσο για το πανεπιστημιακό άσυλο , το μόνο που χρειάζεται είναι να εφαρμοσθεί ο υπάρχων νόμος που επιτρέπει την είσοδο της αστυνομίας στο πανεπιστήμιο με την σύμφωνη γνώμη του πρύτανη , όταν αποδεδειγμένα εντός του τελούνται πράξεις οι οποίες διώκονται ποινικά .
Τα πραγματικά αίτια συνεπώς , εντοπίζονται στην ανικανότητα των κυβερνήσεων να διαχειρισθούν τέτοιες καταστάσεις , ή μήπως η ύπαρξη τέτοιων καταστάσεων τις βολεύει πραγματικά ; Ακόμα ένα ερώτημα γεννάται όμως εξαιτίας της έξαρσης που έχει η βία τους τελευταίους τρεις μήνες : μήπως η έξαρση αυτή οφείλεται σε πραγματικά κοινωνικά αίτια και δεν είναι ένα κυβερνητικό κατασκεύασμα ; Γιατί παρά την αποδεδειγμένη πλέον παρουσία αστυνομικών ανάμεσα στους κουκουλοφόρους κατά τα επεισόδια του Δεκεμβρίου , τίποτε δεν ακυρώνει το αυθόρμητο της εξέγερσης , αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι .
Όπως και να χει , η κυβέρνηση κατάφερε να πείσει τους πολίτες της , πως το αποτέλεσμα της πολιτικής της (έξαρση βίας) είναι το αίτιο της απραξίας της (ανικανότητα) , ενώ στην πραγματικότητα συμβαίνει το αντίθετο . Η “εσκεμμένη ανικανότητα” των κυβερνήσεων διαχρονικά οδήγησε στην ύπαρξη κοινωνικών ομάδων που για το μεγάλο μέρος της κοινωνίας αποτελούν ένα είδος “βρωμιάς” που πρέπει να καθαρίσουμε , σύμφωνα με λεγόμενα δημοσιογράφων . Να καθαρίσουμε αφού πρώτα δημιουργήσουμε κοινωνικές ομάδες αποκλεισμένων , που συνήθως αποτελούν το ένα τρίτο του πληθυσμού . Εξάλλου , δεν πρέπει να ξεχνάμε πως οι κυβερνήσεις στοχεύουν πάντα στο να κρατούν απομονωμένο το ένα τρίτο του πληθυσμού προκειμένου τα υπόλοιπα δύο τρίτα να ελέγχονται καλύτερα .
Καλό είναι να μην θυσιάζουμε την ελευθερία μας για περισσότερη ασφάλεια , όπως προσπαθεί η κυβέρνηση να μας παροτρύνει . Το πρόβλημα της βίας είναι δημιούργημα των κυβερνήσεων , άλλοτε εσκεμμένο και άλλοτε εξαιτίας της πολιτικής τους που εξυπηρετεί συμφέροντα λίγων και εκλεκτών .
Θα επανέλθω με το πρόβλημα της “καθαρότητας” .
